در سالهاي اخير، با تاكيد بيشتر بر اهميت فضاهاي عمومي و ارزش زندگي شهري، نما اهميت دوبارهاي يافته است. نما، عنصري است كه درون ساختمان را از بيرون و فضاي خصوصي را از فضاي عمومي جدا ميكند و نشاندهنده موقعيت فرهنگي سازندگان ساختمان، ميزان نظم طرح ساختمان، امكانات، ذوق تزيين و خانهآرايي طراح و مالك به شمار ميرود.
نماهاي پشت و جلوي ساختمان از يكسو داراي نمود اجتماعي و از سوي ديگر نمود مشخص ساكنان خود هستند، بنابراين نماي هر ساختمان بايد هم با فضاي عمومي همبستگي داشته باشد و هم بتواند حجم داخلي ساختمان را بيان كند.
اگر به نماي ساختمان واحدي، بدون در نظر گرفتن نماي ديگر ساختمانها فكر شود، همگوني نماي شهري در كليت از بين ميرود؛ بنابراين در صورتي ميتوان تناقض بين جنبه شهري و بيان فردي نما را از بين برد كه ساختمان جزيي از شهر در نظر گرفته شود و ارتباطات آن با محيط اطراف چند جانبه باشد.
نماي رو به كوچه و خيابان، بايد تابع عوامل همبستگي بين نماهاي اطراف باشد. اما در عين حال بر اساس تركيبي از اجزاء مختلف بر حسب عملكرد، ابعاد و مصالحشان شخصيت خاص خود را دارد.
آخرین ارسال های انجمن
عنوان | پاسخ | بازدید | توسط |
![]() |
2 | 6063 | eh_z198 |
![]() |
0 | 4199 | eh_z198 |