شاهکار معماری ایران

این دو گروه کاملا به هم وابسته اند،اما نباید با هم تداخل داشته باشند.بنابراین در طراحی مسیرهای حرکت،با ایجاد دو شبکه ارتباطی مجزا،باید امکان برخورداری همه مهمانان از خدمات موجود در کوتاهترین زمان فراهم شود،در عین حال مهمانان به هیچ وجه وارد مسیرهای حرکت کارکنان نشوند.

تامین آسایش برای مهمانان که اصلی ترین وظیفه یک هتل است نه تنها با ارائه یک اتاق زیبا،بلکه با ایجاد مسیرهای دسترسی مناسب برای بخشهای مختلف امکان پذیر خواهد شد،ازجمله محل جلسات کاری،رستوران،مرکز تجاری،سالن ورزش،سالن ضیافت و دیگر فعالیتها.حتی مسیرهای ارتباطی بین اتاقها و این تسهیلات باید چنان طراحی شوندکه مانع تداخل خدمات مختلف شوند،متلا مهمانانی که از استخر می آیندبا کسانی که جلسه کاری دارند برخورد نکنندیا مهمانان مجبور نشوند با لباس ورزش از سرسرای اصلی عبور کنند.یکی از موقعیتهای ناخوشایندی که من بارها تجربه کرده ام،ورودی تامین کننده های مواد غذایی وحتی آشپزها وکمک آشپزها از همان ورودی اصلی و عبورشان از میان افراد حاضر در سرسرای هتل است.طراحی فضاها و مسیرهای ارتباطی نخستین گام در طراحی هتل است و مهمترین عاملی که باید در نظر گرفته شود دو گروه اصلی استفاده کننده از آنها هستند، یعنی مهمانان وکارکنان.

برای این کار باید فهرستی از تسهیلات مربوطبه کارکنان هم تهیه شود،که البته اغلب معماران پس از گنجاندن همه ایده های خلاقانه شان در نقشه،محوطه هایی را ه خالی مانده اند،به آنها اختصاص می دهند.بخش های مربوط به کارکنان که غالبا در طرح پیش بینی نمی شوندعبارتند از:

-ورودی و راهروهای کارکنان

-رختکنها وتوالتهای زنانه و مردانه

-کارگاه های تعمیر و نگهداری هتل

-اتاق های تاسیسات

-اتاق برایی کارکنان شب کار و سرایدار

باید توجه داشت که فضاهای اصلی هتل بخش های مکملی هم دارند از جمله:

-پارکینگ

-پذیرش،دفاتراداری و مدیریت

-سرایداری

-صندوق

-اتاق سیستم مدیریت ساختمان

-مرکز تجاری

-انبار چمدانها

-آشپزخانه و انبار مواد خوراکی

-آبدارخانه و سرد خانه

-مخزن زباله

-خانه داری

-رختشویخانه و خشک شویی

اکنون می توان تصوری از تنوع کارکنان و افرادی که به طور دائم یا موقت،متلا برای تعمیرات،در هتل کار میکنند به دست آورد و اهمیت فضاها،تسهیلات و ارتباط بین آنها را درک کرد.همه این موارد،نیاز به تفکیک و تنظیم مسیر های عبور مهمانان،بازدیدکننده ها،کارکنان داخل و بیرون از هتل را یادآوری می کنند.نباید فراموش کرد که مسئلله امنیت هتل هم روز به روز اهمیت بیشتری پیدا می کند.چگونه می توان بدون توجه به جنبه امنیتی یک سوئیت تشریفاتی برای مقامات بلند مرتبه طراحی کرد.

برای طراحی مسیرهای داخلی هتل باید این چند مرد بررسی شوند:

-ورودی های اصلی

-ورودی های افقی داخلی

-مسیرهای عمودی داخلی(آسانسورها و راه پله ها)

طراح باید تعداد و انگیزه افرادی را که وارد هتل می شوند بررسی و دسترسی آسان به بخشهای مختلف را برای همه آنها فراهم کند.

ورودی ها:

هتل حداقل به دو وروردی اصلی نیاز دارد:ورودی اصلی در جلوی هتل که به پارکینگ،محل توقف تاکسی ها و تسهیلات هتل راه دارد و ورودی  خدمات که دسترسی به پارکینگ خدمات،محوطه های تاسیسات،مخزن زباله،سوخت گیری،مولد برق و پارکینگ کارکنان را فراهم می کند.

سرسرا یا لابی کانون اصلی هتل است،جایی که مردم وارد می شوند،در آن می نشینند و از آن خارج می شوند.بنابراین بایداین هسته مرکزی به دقت طراحی و مکان مناسب برای بخشهای پذیرش،اطلاعات و صندوق مشخص شودتا به راحتی در دسترس مهمانان باشند.کارکنان باید بتوانند بدون عبور از سالن اصلی با بخش اداری ارتباط داشته باشند.همه مسیرهای ارتباطی از سرسرای اصلی آغاز می شوند وبررسی مسیرهای افقی و عمودی برای آسانسورها بسیار مهم است.پذیرش باید از ورودی اصلی به خوبی دیده شود و آسانسورهای مهمانان و راه پله ها هم در معرض دید بخش پذیرش باشند.

ورودی اصلی معمولا با در گردان یا کشویی ،مستقیم به سرسرا،پدیرش،کافه و رستوران می رسد.ورودی اثاثیه و چمدانها نزدیک ورودی اصلی است و به عنواو خروجی اضطراری هم می تواند استفاده شود. این ورودی مختص کارکنان،باربران،راننده های تاکسی و ماموران امنیتی است.یک ورودی فرعی هم می تواند برای تسهیلات عمومی مثل سالن ضیافت،سالن ورزش و مرکز تجاری در نظر گرفته شود.هدف از ایجاد دو ورودی اصلی ،جدا کردن مراجعان موقت از مهمانان هتل و هدف از ایجاد ورودی فرعی،ارائه خدمات عمومی تر و در عین حال پرهیز از شلوغی و حفظ حال و هوای سرسرای هتل است که باید تا حد امکان خوشایند و آرامش بخش باشد.ورودی کارکنان هم اغلب در  زیرزمین و نزدیک به تسهیلات خاص  کارکنان از جمله رختکن و توالت ها قرار می گیرد.یک ورودی برای کالاها و یک ورودی هم برای مواد خوراکی در نظر گرفته می شود.

مسیرهای افقی و راهروها:

مهمانان و مراجعان موقت باید بتوانند به کمک نشانه ها و تابلوهای راهنما به راحتی در راهروها حرکت کنند.در هتل های بزرگ حتی می توان یک نقشه راهنمای هتل را در سالن اصلی قرار داد.همچنین نقشه راه های خروجی اضطراری و محل وسایل آتش نشانی باید در هر طبقه نصب شود.عرض راهروها باید با توجه به نوع استفاده،مهمان یا کارکنان،در نظر گرفته شود.

مسیرهای عمودی،آسانسورها،پله ها:

آسانسور مهمانان باید کاملا در معرض دید بخش پذیرش باشد.اگر طبقه ای خاص افراد مهم وجود دارد،باید آسانسور مجزایی داشته باشد.محوطه های عمومی مثا رستوران،مرگز خرید و آب درمانی باید آسانسور جداگانه ای داشته باشند که در طبقات مهمانان توقف نکند.آسانسور مختص کارکنان هم بهتر است نزدیک آسانسور مهمانان و بخش پذیرش باشد تا ارائه خدمات به مهمانان آسان تر شود.در هتل های بزرگ یک آسانسور خدمات برای آشپزخانه ضروری است.

مکان و ابعاد راه پله ها را معمولا مقررات و استانداردهای آتش نشانی تعیین می کنند نه معمار هتل.اما راه پله ای که از طبقه همکف بالا می روداهمیت معمارانه خاصی پیدا می کند،چون استفاده از آن مکان دیدن و دیده شدن را به مهمانان می دهد.بنابراین در اینجا بهتر است با دست و دلبازی ابعاد راه پله را انتخاب و بر جنبه معماری آن تاکید کرد.

منبع مجله معمار شماره ۶۹

آندرا تیلی/ترجمه آزیتا ایزدی