سیر تاریخی نما

ابتدایی‌ ترین و حتی از لحاظ قدمت اولین وظیفه‌ ای که نما عهده‌ دار گردید، وظیفه حفاظت از انسان‌ها در مقابل تهدیدهای بیرونی بود. تا زمانی که خانه برای ساکنین آن یک حفاظ بود و آن را برای محافظت در مقابل تهدیدهای بیرونی می‌ساختند، نماسازی مفهومی نداشت. به عبارتی دیگر می‌توان گفت ساختمان‌های مسکونی دارای نما به مفهون امروزین نبود. اما نما فقط یک محافظ و یک رابط درون و بیرون باقی نماند. از زمانی که لباس فرد، معرف شخصیت وی پنداشته شد، خانه نیز به مثابه لباس دوم می‌باسیت معرف شخصیت، ارج و مقام اجتماعی مالک خود باشد. در معماری غرب نما یا فاساد دارای حالت نمایش است، بدین صورت که در همان وهله اول کسی را که در پشت آن زندگی می‌کند، نشان می‌دهد. همه چیز معرف علامت و شخصیت خانوادگی است، همه چیز طبقه اجتماعی و مالکیت صاحبخانه را نشان می‌دهد. آن‌ها جبهه اصلی را فاساد به معنای چهره نامیدند. این واژه علی‌رغم اینکه ریشه‌ای لاتین دارد، ولی از اواخر قرون وسطی متداول شد.

در کشور ایران، مجموعه‌ای از مقررات و قوانین به صورت مستقیم و غیر مستقیم بر نمای ساختمان‌های شهری مؤثر بوده و می‌باشند. شورای عالی شهرسازی و معماری ایران به عنوان هماهنگ کننده مسائل مربوط به نعماری و شهرسازی تصویب‌کننده طرح‌های جامع و تفضیلی، همواره بر تهیه و تصویب معیارها و ضوابط و آیین‌نامه‌های شهرسازی تأکید داشته است و از همین رو از طراحان شهری خواسته است تا در طرح‌های توسعه شهری برای تأمین هماهنگی نمای شهری مقرراتی اقدام نموده است که سابقه آن تا پیش از سال‌های ۱۳۳۰ می‌رسد. در این مقررات بخش‌های قابل ملاحظه‌ای به طراحی، اجرا و نگهداری نمای ساختمان ها مربوط می‌باشد که متأسفانه به تدریج به فراموشی سپرده شد. در اواخر قاجار و اوایل دوران پهلویع به دلیل تحولاتی که در همه جنبه‌های زندگی رخ داد، به تدریج شیوه‌های غربی در معماری و شهرسازی ایران تأثیر گذاشته و بسیاری از خانه ها و ساختمان‌های مسکونی دارای نمای خارجی مشخص‌تر می‌شوند. از این دوران تاکنون ضوابط و مقررات محدودی در ارتباط با نماسازی در شهرها تدوین گردیده که غالباً در تهران مورد تأکید قرار گرفته‌اند.

اولین مقررات رسمی برای شهرسازی در ایران، بین دو جنگ جهانی تدوین گردید. در اوایل دهه ۱۳۲۰، مسئولیت تنظیم آیین‌نامه ساختمانی بر عهده کادری متشکل از آرشیتکت‌های زبده ایرانی و خارجی واگذار شد. آیین‌ نامه فوق شامل مقررات کلی در مورد ارتفاع ساختمان ها نسبت به عرض معابر و قواعدی برای حل ارتفاع ساختمان ها نسبت به عرض معابر و قواعدی برای حل مشکلات نمای ابنیه می‌گردید که اغلب بندهای آن هرگز به اجرا درنیامد. در دهه ۴۰ اقداماتی در جهت تکمیل و اجرای مقررات یاد شده انجام پذیرفت.

در سال ۱۳۶۹ هجری شمسی ضوابط و مقررات نمای شهری تدوین شد که در این قانون تمامی سطوح نمایان ساختمان‌های واقع در محدوده و حریم شهرها و شهرک‌ها که از داخل معابر قابل مشاهده است، اعم از نماهای اصلی یا جانبی، نمای شهری محسوب شده و لازم است با مصالح مرغوب به طرز مناسب، زیبا و هماهنگ نماسازی شود. همچنین در این قانون تأکید شده که صدور گواهی پایان‌کار مشروط به انجام نماسازی نماهای اصلی و جانبی خواهد بود.

در سال ۱۳۷۵، مطالعاتی بنا به درخواست شهرداری تهران، توسط مهندسین مشاور مهرازان در خصوص «طرح ساماندهی نمای شهری» به عمل آمد. در این مطالعات، ضوابطی در مورد شرایط هماهنگی نما با ساختمان‌های مجاور، جزییات نماسازی نظیر بیرون‌زندگی‌ها، پیشانی‌ها و پخ‌ها، انتخاب مصالح نما، رنگ‌آمیزی، نصب اعلانات و الحاقات به بنا و حصارکشی‌ها ارائه شده است. همچنین نماهای شهری از لحاظ درجه‌بندی محورها مورد بررسی قرار گرفته و بر اساس رتبه محور شامل محورهای اصلی، فرعی و ویژه، مقررات و ضوابط خاص طراحی نما و ساماندهی وضع موجود تدوین و به اجرا درآمد.

درباره متفرقه , نما ,

برچسب ها سیر تاریخی نما ,

E.Zend 
  بازدید : 797
شنبه 14 آذر 1394 زمان :  
 نظرات (0)

ارسال نظر برای این مطلب

عنوان	پاسخ	بازدید	توسط
مکان های دیدنی نیشابور	2	6063	eh_z198
مکان های دیدنی مشهد	0	4199	eh_z198

شاهکار معماری ایران

ابتدایی ترین و حتی از لحاظ قدمت اولین وظیفه ای که نما عهده دار گردید وظیفه حفاظت از انسان ها در مقابل تهدیدهای بیرونی بود تا زمانی که خانه برای ساکنین آن یک ...

سیر تاریخی نما